blog rowerowy

informacje

baton rowerowy bikestats.pl

Znajomi

wszyscy znajomi(28)

wykres roczny

Wykres roczny blog rowerowy Magic.bikestats.pl

linki

Wpisy archiwalne w kategorii

>100 km

Dystans całkowity:1257.83 km (w terenie 510.60 km; 40.59%)
Czas w ruchu:62:33
Średnia prędkość:20.11 km/h
Maksymalna prędkość:49.80 km/h
Suma podjazdów:7801 m
Maks. tętno maksymalne:181 (100 %)
Maks. tętno średnie:152 (84 %)
Suma kalorii:53299 kcal
Liczba aktywności:10
Średnio na aktywność:125.78 km i 6h 15m
Więcej statystyk

Dobra wiadomość - żaby przetrwają! (Rzucewo-Zielony Dwór-Wejherowo-Szemud-Kartuzy)

Sobota, 29 marca 2014 Kategoria >100 km, Kaszuby, Krajoznawczo, Polska, Teren
Km: 102.38 Km teren: 70.00 Czas: 06:31 km/h: 15.71
Pr. maks.: 44.60 Temperatura: 13.0°C HRmax: 153153 ( 85%) HRavg 133( 73%)
Kalorie: 7101kcal Podjazdy: 1107m Sprzęt: Bielik Aktywność: Jazda na rowerze
Wymęczony po pracowitym tygodniu, niewyspany po koncercie Ray'a Wilsona poprzedniego wieczoru długo się "łamałem" jak bardzo się sponiewierać kolejnego dnia, tj. w sobotę, kiedy powinno się przecież odpoczywać do bólu... Moje wątpliwości nie trwały jednak długo - szybko do spania, bo zostało jeszcze tylko niecałe pięć godzin do wschodu słońca. A wschodu w ciekawym miejscu przegapić przecież nie można, prawda? ;-)
No i wstałem... Zwaliłem się z łóżka przed 5.00... Jak już się wstaje, to tak, żeby przypadkiem się nie spóźnić. Na szczęście pogoda dopisała i mimo niedospania chwilę po wyjściu na świeże powietrze byłem już całkiem rześki. Zarówno pogoda jak i miejsce okazały się tak dziś sprzyjać, że dwugodzinna sesja - fotografowanie wschodu - minęły jakby to było parę minut.

Wschód słońca nad Jastarnią
Wschód słońca nad Jastarnią © Magic

Wschód nad Zatoką Pucką
Wschód nad Zatoką Pucką © Magic

Gdynia w tle
Gdynia w tle © Magic

Przy okazji wschodu słońca napotkałem tutejszy park kulturowy - Osadę Łowców Fok. Nie miałem okazji pozwiedzać go dokładnie, ale pochodziłem sobie po nim - na pewno jest ciekawostką turystyczną okolicy.

Osada Łowców Fok w Rzucewie
Osada Łowców Fok w Rzucewie © Magic

Po sesji "o wschodzie" wróciłem na chwilę, żeby się odświeżyć, zjeść śniadanie i zaraz po śniadaniu wyruszam w trasę. Plan był bardzo ambitny - dojechać do Ostrzyc i, o ile czas pozwoli, jechać w stronę Turza. Ostatni rzut okiem na zamek w Rzucewie i jadę!


"Nalot" na zamek w Rzucewie © Magic

Dojeżdżam do drogi Żelistrzewo-Puck i dalej wjeżdżam już w drogę polną. Trochę niepokoi mnie to, że w pewnym momencie droga zamienia się w wąski ślad maszyny rolniczej, ale jadę dalej. Jest całkiem sympatycznie, ślad prowadzi środkiem rozległej równiny, widoki piękne, pogoda ładna, nie wieje a na dodatek mijam stado saren, które zbyt szybko mnie zauważa, żebym im mógł zrobić zdjęcie. Sielanka kończy się w Celbowie, gdzie na mojej drodze staje brama... Powinienem jechać dalej drogą prosto, ale ponieważ na drodze stoi brama, to muszę kilkaset metrów ryć się przez zabronowane pole. Na szczęście nie ma błota. Udaje mi się ostatecznie wjechać jakoś na teren gospodarstwa i wrócić na cywilizowane drogi.

Pałac w Celbowie
Pałac w Celbowie © Magic

Za Darzlubiem zaczynają się coraz bardziej "kaszubskie" tj. górzyste tereny - coraz więcej górek, podjazdów, wąwozów. A przy tym pełno rolników w polu - widać tak jak ja zdecydowali się wykorzystać piękną pogodę.

Droga za Darzlubiem
Droga za Darzlubiem © Magic

W Mechowie podjeżdżam do Grot Mechowskich. Z zewnątrz nie wyglądają jak Błędne Skały, są malutkie, ale po bliższym poznaniu nabierają uroku. Z rozrzewnieniem będę wspominał bliskie spotkanie mojej głowy ze skałą, gdy przymierzałem się do zdjęcia - nie spodziewałem się, że w grocie będzie widać gwiazdy :-) A myślałem przed wejściem, żeby, kurna, nie ściągać kasku...

Groty Mechowskie
Groty Mechowskie © Magic

Groty Mechowskie
Groty Mechowskie © Magic

Ja w grocie
Ja w grocie © Magic

Ugasimy każdy pożar! :-)
Ugasimy każdy pożar! :-) © Magic

Mechowo - kościół ryglowy z 1742 roku
Mechowo - kościół ryglowy z 1742 roku © Magic

Z Mechowa kieruję się na zachód - chcę czarnym szlakiem dojechać do zielonego i tym z kolei do Wejherowa. Początkowo jedzie się dobrze, ale kawałek w dalej w lesie zaczynają się problemy - najpierw drogę zagradzają wiatrołomy, a później bardzo miękka i błotnista droga. Widać nie ominęły tych terenów tegoroczne wichury...

Wiatrołomy na szlaku
Wiatrołomy na szlaku © Magic

W pewnym momencie, jadąc sobie spokojnie, tylne koło zjeżdża mi w liście, a w liściach jest takie błoto, że ląduję fantazyjnie w koleinie po drugiej stronie drogi. No całą zimę, na śniegu i lodzie się nie wygrzmociłem a tu na niemal prostej drodze... dzwon... Cóż... Na szczęście ani mi, ani rowerowi nic się nie stało, więc otrzepałem się z błota, popatrzyłem na krążące nade mną bociany i ruszyłem dalej.

Ale żeby w takim miejscu zaliczyć dzwon... :-)
Ale żeby w takim miejscu zaliczyć dzwon... :-) © Magic

Ze względu na trudne warunki musiałem nieco odbić od czarnego szlaku, ale wróciłem na niego przed kolejnymi ciekawostkami tych okolic - kamieniami narzutowymi. W tym miejscu minął mnie inny rowerzysta, który też podążał czarnym szlakiem, ale bez aparatu, więc szybciej :-)

Diabelski Kamień
Diabelski Kamień © Magic

Za Diabelskim Kamieniem dojechałem do miejsca nazwanego Czechy. A Czesi, jak wiadomo, dowcipni są bardzo i nazwali taki oto kamień "Bożą Stopką":

Boża... Stopka
Boża... Stopka © Magic

Żeby było jasne - to brązowe po prawej, to nie jest kamień, to jest mrowisko, a kamień, to jest to takie szaro-zielone coś ogrodzone drewnianymi barierkami. Jak ja to zobaczyłem, to pomyślałem sobie po cichu, że powinno się toto nazywać ewentualnie "Boża kupka", ale w życiu Boża Stopka...

Zjazd wąwozem do Jeziora Dobrego
Zjazd wąwozem do Jeziora Dobrego © Magic

Jezioro Dobre
Jezioro Dobre © Magic

Nad Jeziorem Dobrym przerzuciłem się na zielony szlak i kawałek nim jechałem, ale ponieważ zauważyłem, że mam już dość spore opóźnienie czasowe, wjechałem na asfalt i chwilę później na konny szlak w kierunku Wejherowa. Muszę przyznać, że bardzo miło się nim jedzie. Myślałem, że będzie zryty kopytami, ale nie było tam najmniejszego problemu, a droga szeroka, twarda i dużo jazdy z górki. Tak się tym szlakiem rozbujałem, że zamiast wjechać do Wejherowa, wjechałem do Bolszewa i dopiero stamtąd przejechałem do Wejherowa.

Boćki w miejscowości Orle
Boćki w miejscowości Orle © Magic

Reda przepływająca przez Orle
Reda przepływająca przez Orle © Magic

W Wejherowie znów zeszło mi trochę czasu na fotostopach... Tak już mam... :-)

Budynek jednostki wojskowej w Wejherowie
Budynek jednostki wojskowej w Wejherowie © Magic

Orzeł może :-)
Orzeł może :-) © Magic

Neogotycki kościół św. Stanisława Kostki w Wejherowie
Neogotycki kościół św. Stanisława Kostki w Wejherowie © Magic

Park Miejski im. A. Majkowskiego w Wejherowie
Park Miejski im. A. Majkowskiego w Wejherowie © Magic

Pałac Keyserlingków i Przebendowskich w Wejherowie
Pałac Keyserlingków i Przebendowskich w Wejherowie © Magic

Muszę przyznać, że park miejski w Wejherowie zrobił na mnie pozytywne wrażenie - z jednej trony przestrzeń, gdzie każdy znajdzie kąt dla siebie, a z drugiej wyjeżdża się z niego prosto na szlak prowadzący aż do Gdyni i Sopotu (czerwony szlak pieszy). Nie przejechałem całego tego szlaku, ale ten fragment, który przejechałem jest naprawdę malowniczo poprowadzony.

Zbiornik w Młynkach przy czerwonym szlaku z Wejherowa
Zbiornik w Młynkach przy czerwonym szlaku z Wejherowa © Magic

Przejeżdżając koło zbiorników wodnych napotkałem masową migrację żab do wody. Myślę, że po tym co zobaczyłem, możemy być niemal pewni, że ten gatunek przetrwa bez problemów ;-) Choć jeden problem mniej dla Greenpeace...

Taką wiosnę mamy! ;-)
Taką wiosnę mamy! ;-) © Magic

Spadaj z mojej łąki!!!
Spadaj z mojej łąki!!! © Magic

Czerwony szlak koło Gniewowa
Czerwony szlak koło Gniewowa © Magic

Cedron - nie ten koło Jerozolimy ;-)
Cedron - nie ten koło Jerozolimy ;-) © Magic

Koło jeziora Pałsznik zrobiłem sobie krótki przystanek. Miejsce jest energetyczne - cisza, spokój, odgłosy ptaków a na dodatek motyl, który wg Wikipedii jest bardzo płochliwy, sprawiał wrażenie, że pozuje mi do zdjęć a nawet chce wejść do obiektywu. :-)
Czyli - motyle już też są - wiosna na całego!

Jezioro Pałsznik
Jezioro Pałsznik © Magic

Rusałka żałobnik
Rusałka żałobnik © Magic

Jakby dwa drzewa trzecie zniewoliły
Jakby dwa drzewa trzecie zniewoliły © Magic

Kawałek dalej chciałem sobie skrócić drogę i skierowałem się wg mapy najkrótszą drogą do Grabowca, gdzie koniecznie chciałem odwiedzić tamtejszy "monastyr" wypatrzony na innej mapie. Wszystko wyglądało dobrze aż do momentu gdy na dość sporym podjeździe w lesie skończyła się droga... No i się musiałem dalej przedzierać przez dzicz - jechać się nie dało, ale po kilkunastu minutach walki dotarłem wreszcie do drogi po drugiej stronie!
Chwilę później stałem już na skraju lasu, na drodze, która, wydawało mi się, prowadzi wprost do gospodarstwa przede mną. I tak nie wiedziałem, czy mogę tam przejechać czy nie, stoję i myślę niezdecydowany aż podeszła, a właściwie podjechała mi z pomocą blondynka na rowerze. Dojechała do mnie z tego właśnie gospodarstwa. Widzę, że mam szanse na pomoc, więc pytam inteligentnie:
- Przepraszam, którędy dojadę do Grabowca?
- Pan jest na Grabowcu... - Odpowiada, a ja pewnie robię w tym momencie jeszcze bardziej inteligentną minę...
- Aaaaa.... A jak mogę dojechać do "monastyru"?
- A! Tam, to pojedzie Pan prosto (czyli przez to gospodarstwo przede mną), potem skręci Pan w prawo, potem przy krzyżu w lewo i daleko, daleko a na dole będzie Pan musiał zapytać gdzie dalej...
- Dziękuję!
No! To jestem prawie w domu. Jadę zgodnie ze wskazówkami i dojeżdżam "na dół". Tu wypatruję jakiegoś tubylca krzątającego się na swoich włościach więc podchodzę (na pewno będzie wiedział):
- Dzień dobry! Którędy dojadę do "monastyru"?
- Eeeee....
Wygląda na zdezorientowanego...
- Czy jest tu gdzieś w okolicy "monastyr"?
- Co?! Nie, nie ma.
No to czarna dupa - jak to nie ma, myślę sobie. Znowu nieaktualna mapa czy co? Próbuję jeszcze raz:
- A jakiś klasztor?
- A! Klasztor! Tak, jest! Pojedzie Pan tam i potem na górę.
No to jadę, zawracam i 100 metrów dalej dojeżdżam do skrzyżowania, którym chwilę wcześniej przejeżdżałem a na nim drogowskaz "Do klasztoru" :-) Jadę dalej zgodnie z drogowskazem, wjeżdżam mozolnie na górę, potem miłym wąwozem w dół aż wreszcie trafiam na miejsce.
Zaskakuje mnie trochę to co widzę, bo spodziewałem się budynku typu grecki monastyr a tu niemal zwykły dom i na dodatek z tabliczką "Monaster Najświętszej Dziewicy na Pustyni".
Do dziś nie wiem, czy "monastyr" i "monaster" to to samo...

Monaster w Grabowcu
Monaster w Grabowcu © Magic

Gościcina w Grabowcu
Gościcina w Grabowcu © Magic

Po przygodach przed i w Grabowcu wiem już, że nie zrealizuję swojego całego planu na dziś, więc ustawiam GPS na Kartuzy i jadę w tym kierunku najkrótszą drogą. Zatrzymuję się w Szemudzie, żeby uzupełnić bidon, bo już czuję, że wysycham na dobre. Przez przypadek trafiam do sklepu o dość swojsko brzmiącej nazwie :-)

Kościół w Szemudzie
Kościół w Szemudzie © Magic

Sklep w Szemudzie
Sklep w Szemudzie © Magic

Za Szemudem zaczyna się "strefa przemysłowa" - jadę od huty do huty. A to Szemudzka Huta, a to Jeleńska Huta itd. itp. Zastanawia mnie tylko, że nigdzie tych hut nie widzę. Dobrze je musieli ukryć. Ale za to mijam jeszcze ładniejsze niż wcześniej krajobrazy - jechać się nie da, bo 3-4 minuty jazdy i fotostop i znów chwila jazdy i znów fotostop. Jest pięknie wbrew hutniczym nazwom.

Jezioro Otalżyno
Jezioro Otalżyno © Magic

Pokicamy???
Pokicamy??? © Magic

Bajkowy terenik
Bajkowy terenik © Magic

Otalżyno - charakterystyczny kaszubski krajobraz
Otalżyno - charakterystyczny kaszubski krajobraz © Magic

Okolice Pomieczyna
Okolice Pomieczyna © Magic

Ciekawa kolekcja :-)
Ciekawa kolekcja :-) © Magic

Przed Pomieczyńską Hutą
Przed Pomieczyńską Hutą © Magic

Kolejna huta po drodze
Kolejna huta po drodze © Magic

Ucisko
Ucisko © Magic

Jezioro Białe
Jezioro Białe © Magic

Do Kartuz dojeżdżam tuż przed zachodem słońca. Udaje mi się jeszcze wjechać na wzgórze na którym znajduje się "Ławka Asesora" z przepięknym widokiem na miasto. Przy okazji szukając po powrocie do domu jakichś informacji nt. tego miejsca trafiłem na stronę Nonsensopedia i myślę, że dużo częściej będę z niej korzystał, bo opisy są tu naprawdę przednie:
http://nonsensopedia.wikia.com/wiki/Kartuzy
Niewiele brakowało do tego, żebym stracił laptopa czytając w niej informacje nt. Starogardu - o mało co utonąłby w złocistym napoju, który akurat piłem ;-)

Asesor na swojej ławce
Asesor na swojej ławce © Magic

Panorama Kartuz
Panorama Kartuz © Magic

Kociewie Kołem + dojazdy

Niedziela, 15 września 2013 Kategoria >100 km, Kociewie, Krajoznawczo, Maraton, Polska, Spręż :-), Wda
Km: 123.28 Km teren: 4.00 Czas: 05:04 km/h: 24.33
Pr. maks.: 45.90 Temperatura: 19.0°C HRmax: 181181 (100%) HRavg 152( 84%)
Kalorie: 5666kcal Podjazdy: 591m Sprzęt: Penny - rower żony :-) Aktywność: Jazda na rowerze
Po dwóch  tygodniach rozłąki z rowerem i po bardzo marnym półroczu rowerowym jadę jedyny w tym roku maraton szosowy - Kociewie Kołem.
Najpierw z rana dojeżdżam spokojnie na start. Od Swarożyna jadę z Maćkiem. Dookoła mgła, szaro, niezbyt ciekawie...

Penny gotowy do jazdy
Penny gotowy do jazdy © Magic

Na starcie jestem całkiem wcześnie, ale, niestety, za późno, żeby się załapać z grupką GK STG. Później okazuje się, że dobrze wyszło, bo i tak bym nie nadążył za nimi :-)
Ja też gotowy do jazdy :-)
Ja też gotowy do jazdy :-) © Magic

No i GK STG gotowe do startu
No i GK STG gotowe do startu © Magic

Skoczna muzyka na starcie
Skoczna muzyka na starcie © Magic

Po starcie jadę z czołówką mojej grupki. Do granic Starogardu gonię pierwszych dwóch zawodników i udaje mi się dogonić drugiego, ale pierwszy nam odjeżdża. Drugiego się trzymam do ok. 17 km. Na tym odcinku udaje mi się utrzymać przyzwoitą średnią ok. 28 km/h.
Niestety, brak treningu i/lub objeżdżenia na tym rowerze zaczyna dawać mi się bardzo mocno we znaki - zaczynają mnie boleć mięśnie uda, najbardziej wewnętrzna strona (pewnie od innego niż zwykle siodełka). Muszę zwolnić...
Kila kilometrów dalej trasa prowadzi w Borami Tucholskimi. W lesie jedzie się całkiem przyjemnie, pomimo mżącego tu deszczu. Przejeżdżam Wdę, później Ocypel - tu umiejscowiony jest pierwszy bufet. Zatrzymuję się przy nim na chwilkę, żeby dać odpocząć nogom.
.Jeden z bufetów
Jeden z bufetów © Magic

Koszyk koło bufetu
Koszyk koło bufetu © Magic

Za bufetem jedzie mi się jeszcze całkiem, całkiem do Borzechowa, ale później powoli jazda robi się małym koszmarkiem. Nogi bolą już tak, że pod górki ledwie kręcę, a na dodatek odzywają się tradycyjnie plecy. Jest ciężko.
Odżywam nieco w Pinczynie, gdzie w drugim bufecie ogrzewam się gorącą herbatką. Mimo, że jest mi cieplej, to nogi i tak nie kręcą. Nie pamiętam, kiedy tak słabo ciągnęły... Ze względu na ból mięśni od Pinczyna do Bączka praktycznie odpuszczam. W okolicach bączka mija mnie dwójka kolarzy, z którymi żartujemy sobie w trakcie jazdy, ale zagrzewają mnie oni nieco "do boju" i staram się utrzymać dalej za nimi. Udaje mi się to całkiem dobrze, a na zjazdach do Starogardu udaje mi się im odjechać i tak szczęśliwie dojeżdżam do mety.
Na mecie!
Na mecie! © Magic

Radość po maratonie
Radość po maratonie © Magic

Trofeum
Trofeum © Magic

Po dłuższym odpoczynku w Starogardzie wracam do domu już spokojniejszym tempem. Za rok muszę się lepiej przygotować :-)
/1419631
/1419631

Powrót z Wdzydz

Niedziela, 16 czerwca 2013 Kategoria >100 km, Kaszuby, Kociewie, Krajoznawczo, Polska, Teren, Wda, Wdzydze
Km: 100.99 Km teren: 71.00 Czas: 06:14 km/h: 16.20
Pr. maks.: 47.30 Temperatura: 16.0°C HRmax: 154154 ( 85%) HRavg 124( 68%)
Kalorie: 5027kcal Podjazdy: 559m Sprzęt: Tranquill Aktywność: Jazda na rowerze
Oj joj joj joj....! Ciężka noc była... Niby zasnąłem szybko, ale moje nogi nie mogły się w ogóle ułożyć po jeździe - całą noc coś nie pasowało. Na dodatek około pierwszej przyszła krótkotrwała ale intensywna ulewa, wichura i burza.
No ale rano już było OK - pobudka o 8.00, śniadanko w pięknych okolicznościach przyrody, krótka wizyta na wieży widokowej i w trasę!
Wieża widokowa we Wdzydzach © Magic

Panorama jeziora Wdzydze © Magic

Widok z wieży © Magic

Rozumiem, że miło i przyjemnie, ale zastanawiało mnie jak ten turysta przetrwał wichurę i burzę w tym miejscu :-)
Nocleg gratis :-) © Magic

Wyruszam z Wdzydz znanym mi już z wcześniejszych przejazdów czerwonym szlakiem pieszym na wschód. Później przerzucam się na szlak zielony aż do Wojtala i dalej.
Ostatnie spojrzenie na Wdzydze © Magic

Nasi tu też byli © Magic

Czy tu można jeszcze cokolwiek robić...? © Magic

Śluza na kanale Wdy © Magic

Młyn wodny w Wojtalu © Magic

Wda koło Wiecka © Magic

Dość długo jadę wzdłuż Wdy. Płynie ona pięknymi terenami, ale niestety, ze szlaku nie jest to aż tak bardzo widoczne - wbrew pozorom nie widać z niego wielu fragmentów rzeki.
W okolicach Czarnej Wody żegnam się z Wdą i ruszam dalej niebieskim szlakiem rowerowym w kierunku Starogardu. Szlak prowadzi głównie lasami, momentami jest bardzo dużo piachu (jak i wcześniej).
Kanał Wdy koło Studzienic © Magic

Po drodze zatrzymuję się na chwilę w Kaliskach, żeby uzupełnić zapasy napojów, Dunajkach na obiad i przejeżdżam Zblewo.
Kościół w Kaliskach © Magic

Bar Dunajki © Magic

Obiadek po drodze © Magic

W Zblewie przyspieszam - przerzucam się na asfalty, żeby szybciej dotrzeć do domu. Ostatni w ten weekend spływ kajakowy zauważam przejeżdżając przez Wierzycę w Żabnie.
Wierzyca koło Żabna © Magic

Za Wierzycą wjeżdżam na znane mi dużo lepiej trasy i spokojnie kończę dzień.
Tym razem, pomimo podobnego dystansu, nogi już nie cierpią - tej nocy jakby nigdy nic wszystko jest OK. Cierpi za to bardzo dupa - wczorajsza i dzisiejsza jazda terenowa z plecakiem na ramionach tak dała się jej we znaki, że od połowy dnia robiłem dużo rzadsze przystanki - każde wsiadanie na rower wiązało się z późniejszym kilkuminutowym próbowaniem usadowienia się na siodełku. Nie było łatwo, oj nie! :-)
/1419631

Nie róbcie tego przy drodze - nawet głęboko w lesie! :-)

Sobota, 19 maja 2012 Kategoria >100 km, Bory Tucholskie, Kaszuby, Kociewie, Polska, Teren, Wdzydze
Km: 153.13 Km teren: 80.60 Czas: 07:37 km/h: 20.10
Pr. maks.: 45.40 Temperatura: 20.0°C HRmax: 163163 ( 90%) HRavg 130( 72%)
Kalorie: 6020kcal Podjazdy: 980m Sprzęt: Tranquill Aktywność: Jazda na rowerze
Ten wpis miał mieć różne fantazyjne tytuły aż do momentu, kiedy wyjeżdżając zza zakrętu leśnej drogi ujrzałem widok niezwykły. Otóż jadę dość szybkim tempem, droga nierówna, cały rower się trzęsie, a ja widzę w oddali, jakieś 300-400 m przede mną "coś" podskakuje. Zafrapowało mnie to bardzo, najpierw myślałem, że ktoś się bawi z podskakującym psem, ale coś mi nie pasowało... Patrzę, patrzę i dalej nie wiem, co to za zabawa i kto tam się bawi... Pewnie nigdy bym się nie domyślił, gdyby nagle facet nie podskoczył sprężyście i sprawnie nie naciągnął gaci na goły tyłek. W ten oto sposób wszystko stało się jasne! :-)
Chciałem przejeżdżając twardo obok nich zawołać jak w tytule wpisu, ale się powstrzymałem - może lubią jak ktoś podgląda ;-)
Przyjechałem tu podglądać przyrodę, ale czasem spotkanie z ludźmi potrafi dać równie dużo radości :-)

No ale do sedna. Jak zwykle plan wyjazdu zrodził się w nocy z piątku na sobotę. Prognoza była dobra, więc czemu by nie przejechać jakimiś nie objechanymi jeszcze dalszymi trasami. Padło na Bory Tucholskie. W planie też były Wdzydze, ale tam nie udało się już zajechać.
Z rana pędzę na pociąg - zdążyłem na dwie minuty przed odjazdem. Jest dość chłodno - cieszę się, że wziąłem ze sobą bluzę. W Chojnicach jestem ok. 10.30 - tym razem nie zwiedzam miasta, tylko od razu kieruję się w kierunku parku narodowego.
Ekspres Tczew-Chojnice na stacji w Chojnicach © Magic

Początkowo jadę zielonym szlakiem pieszym. Na wjeździe do Parku Narodowego Bory Tucholskie dowiaduję się, że trzeba kupić bilet. Problem w tym, że można to zrobić w dość odległych miejscach (nie ma nikogo na bramie) ale jedno z nich mam po drodze - tam spróbuję kupić bilet.
Bory Tucholskie - wjazd do parku narodowego © Magic

Szlak prowadzi wzdłuż kilku jeziorek ukrytych w borze - jest tu naprawdę uroczo tylko szkoda, że nie można dojechać do samych jeziorek. Zatrzymuję się przy leśniczówce Dębowa Góra - tu czasami sprzedają bilety do parku. Pukam, stukam, dzwonię, ale mimo, że ktoś jest w środku, to i tak mi nikt nie otwiera. Na wywieszonej kartce napis, że bilety sprzedawane są we wtorki i czwartki od 9.00 do 11.00... Ciekawe jakimi badaniami udało im się ustalić taką porę - zapewne są to godziny szczytu ruchu turystycznego w borach... :-)
Poddaję się i jadę dalej bez biletu (co jest zdecydowanie sprzeczne z moimi zasadami) :-(
Zatrzymuję się na odpoczynek nad pierwszym "dostępnym" jeziorem - Jeleń.
Opalanie nad Jeziorem Jeleń © Magic

W jeziorze pływają płotki i okonie - widać, że mają się dobrze. Po odpoczynku jadę dalej zielonym a później przerzucam się na niebieski szlak do Swornychgaci.
W Borach Tucholskich © Magic

Przed Swornymigaciami podziwiam jeszcze ogrom Jeziora Karsińskiego - fale dziś są tutaj jak na pełnym morzu.
Jezioro Karsińskie © Magic

Mijam też ciekawą reklamę :-)
Reklama przystani Kusznierewicza © Magic

Swornegacie © Magic

Za Swornymigaciami wbijam się na niebieski Szlak Rzeki Zbrzycy, który pokrywa się z Greenway'em - chcę nimi dotrzeć w pobliże jeziora Wdzydze. Trasa ta, choć ciekawa, daje mi się jednak we znaki - bardzo dużo tu piachu i długimi odcinkami dość ciężko się jedzie... Ale jest bardzo ładnie!
Tranquill nad Zbrzycą © Magic

Kościół w Leśnie © Magic

Przedzierając się piachami kaszubskich lasów zbliżam się powoli do j. Wdzydze.
Jezioro Lipno © Magic

Niestety widzę, że czasu coraz mniej i muszę nieco zmodyfikować swoje plany. Nie dojadę do Wdzydz, żeby posiedzieć na przystani, więc zatrzymuję się na rybkę w małym barze przy szlaku.
Tu Wda wpływa do jeziora Wdzydze © Magic

Po szybkim posiłku ruszam już najkrótszą trasą w kierunku Tczewa. Jadę jeszcze kawałki lasem, ale większość drogi to teraz asfalty. Na jednym z leśnych skrzyżowań zauważam zamyślonego zająca. Jest na tyle zamyślony, że nie zauważa jak przejeżdżam i się zatrzymuję - dzięki temu udało mi się go uwiecznić.
Gdzie ta stara się znowu szlaja... ;-) © Magic

Oprócz uwiecznionego tu zająca i parki opisanej na początku miałem jeszcze ciekawe spotkanie z lisem, który tak był zaaferowany grzebaniem w trawie, że zauważył mnie jak byłem jakieś 20 m przed nim, oraz z wiewiórką, która niestety nie chciała być sfotografowana :-(
Ogólnie dzień baaardzo udany!

Mapki bez dojazdu na PKP w Rokitkach. Niestety dwie, bo mi się Endo na jednym przystanku wyłączyło.

Królestwo win i winnic - Mozela (Mosel) w pełnej krasie!

Piątek, 4 maja 2012 Kategoria >100 km, Niemcy
Km: 140.91 Km teren: 11.00 Czas: 05:56 km/h: 23.75
Pr. maks.: 49.80 Temperatura: 18.0°C HRmax: 164164 ( 91%) HRavg 131( 72%)
Kalorie: 4755kcal Podjazdy: 557m Sprzęt: Tranquill Aktywność: Jazda na rowerze

Pojezierze Drawskie

Sobota, 28 kwietnia 2012 Kategoria >100 km, Teren, Pojezierze Drawskie, Złocieniec, Polska
Km: 106.24 Km teren: 71.00 Czas: 05:28 km/h: 19.43
Pr. maks.: 44.90 Temperatura: 22.0°C HRmax: 167167 ( 92%) HRavg 134( 74%)
Kalorie: 4632kcal Podjazdy: 885m Sprzęt: Tranquill Aktywność: Jazda na rowerze
W związku z nagłą zmianą planów i przełożeniem wyjazdu do Niemiec o jeden dzień trafiła mi się okazja pojeżdżenia ścieżkami stron rodzinnych. Długo się zastanawiałem jak pojechać i wreszcie zdecydowałem, że ruszę dookoła Lubia a później w kierunku Siecina. Pogoda naprawdę dopisała – pierwszy raz w tym roku temperatura była na tyle wysoka (22 stopnie C), że mogłem wyruszyć w koszulce z krótkim rękawkiem, a i tak było mi momentami za ciepło.
Kamień pamiątkowy przy ulicy Drawskiej © Magic

Ruszam w kierunku jeziorek Rakowo, po drodze fotografuję jeszcze dwa kamienie pamiątkowe – jeden z nich po raz pierwszy dojrzałem dopiero parę lat temu mimo, że przez wiele lat przechodziłem koło niego niemal codziennie idąc do szkoły :-) Dalej, zielonym szlakiem rowerowym, objeżdżam jeziorka i kieruję się nad jezioro Kańsko. Tutaj zbaczam lekko ze szlaku, aby podjechać również z drugiej strony jeziora. Po drodze przejeżdżam ciekawy fragment szlaku poprowadzony okazałym bukowym lasem. Na drzewach pojawiły się już pąki – wkrótce pewnie bardzo się tu zazieleni.
Jezioro Kańsko - w tle szpital nad jeziorem © Magic

Pierwsze stokrotki © Magic

Znad Kańska jadę w kierunku Kosobud, gdzie „wskakuję” na tym razem żółty szlak rowerowy którym kieruję się w kierunku czerwonego szlaku prowadzącego dookoła jeziora Lubie. W Kosobudach zatrzymuję się jeszcze przy kościele oraz cmentarzu ewangelickim. Tu przeżywam dość wstrząsające chwile widząc, że wszystkie metalowe krzyże zostały usunięte z nagrobków – widać ludzie nie są w stanie uszanować nawet takich miejsc... Przykre... Bardzo...
Kościół w Kosobudach © Magic

Złomiarze tu byli... © Magic

Między Linownem a Gudowem wjeżdżam na czerwony szlak, którym będę jechał (z małymi przerwami) aż do Sienicy. W Gudowie pierwszy raz dojeżdżam nad samo Lubie – jezioro jest dziś spokojne, a przy ładnej pogodzie wygląda naprawdę zachęcająco.
Jezioro Lubie w Gudowie © Magic

Zaraz za Gudowem opuszczam na chwilę czerwony szlak i przerzucam się na zielony pieszy, aby pojechać wzdłuż samego brzegu jeziora – szlak poprowadzony jest naprawdę fajną ścieżką, jak to nazywam „jeziorówką” – jedzie się nią fajnie, a jednocześnie jest małym wyzwaniem terenowym. W pewnym momencie atakują mnie gałęzie – najpierw tylne, a potem przednie koło. Na szczęście są na tyle słabe, że koła nie cierpią a ja mogę jechać dalej. Chciałem sobie nieco skrócić drogę, ale zapomniałem, że przede mną jest Drawa no i w pewnym momencie muszę zawrócić – na szczęście tylko mały kawałeczek. W tym miejscu spotykam też pierwsze zwierzaki – wiewiórkę, dwa zające i koziołka. Wracam do czerwonego szlaku rowerowego i jadąc nim przejeżdżam kolorowy mostek na Drawie – to pierwszy mój dzisiejszy przejazd przez tą rzekę.
Dalej jadę przez Mielenko i Karwice, tutaj już wzdłuż południowego brzegu Lubia. Ścieżka jest poprowadzona bardzo miłymi leśnymi drogami choć oczywiście zdarzają się fragmenty piaszczyste lub zniszczone przez leśników. Czasami prześwitują widoki na samo jezioro po lewej stronie. Karwice to teren wojskowy, który dawniej był niedostępny dla zwykłych „obywateli”. W czasie stanu wojennego przebywało tu wielu ówczesnych decydentów.
Magic nad Lubiem © Magic

Między Karwicami a Sienicą spotykam po raz drugi dziś Drawę – krążę nieco w tym miejscu, bo wiem, że płynie tu bardzo ładnym wąwozem i warto się jej nieco przyjrzeć. Jest to miejsce, które zapewne dużo lepiej pamiętają przepływający tędy kajakarze, szczególnie ci, którzy zaliczyli wywrotki na tym, zaliczanym do górskich, fragmencie rzeki. Dziś też płynie tędy jakiś niemiecki spływ i też mają problemy z podpłynięciem.
Kajakarze na Drawie © Magic

W Sienicy zatrzymuję się na dłużej, żeby się posilić i napić – pogoda sprawia, że piję dziś naprawdę dużo – woda „wychodzi” ze mnie bardzo szybko.
Na ławeczce w Sienicy - niebo nad głową... © Magic

Z Sienicy kieruję się, tym razem asfaltem, w kierunku Wierzchowa. Tu z kolei w stanie wojennym więziono wielu działaczy Solidarności.
Zakład karny w Wierzchowie © Magic

Kościół w Wierzchowie © Magic

W Wierzchowie wjeżdżam na czarny szlak rowerowy, którym objeżdżam kolejne jezioro – Wąsosze i dojeżdżam do Bobrowa.
Nad Wąsoszem © Magic

W Bobrowie spotykam pozującego do zdjęć bociana, więc spędzam tu nieco więcej czasu.
Hej! Ty na dole! Zrobisz tak??? © Magic

Chwilę później „przeskakuję” na czerwony szlak rowerowy, którym jadę do Siemczyna. Na tym odcinku zaczynam odczuwać zmęczenie – wyraźnie pobolewa mnie prawy nadgarstek, co powoduje, że coraz mocniej zastanawiam sie nad powrotem.
Linia kolejowa Szczecinek-Runowo (Czy te tory są proste?) © Magic

Jednak w Siemczynie podejmuję decyzję, że wrócę przez Cieszyno, więc jadę w tamtym kierunku. W Głęboczku po raz trzeci dziś „spotykam” Drawę. Później jeszcze kawałek przez las i wjeżdżam na ścieżkę rowerową Połczyn- Złocieniec, którą wracam w kierunku Złocieńca.
W Złocieńcu ostatnie spotkanie z Drawą i tuż przed zachodem dojeżdżam na miejsce. Dzień był naprawdę udany :-)

Kółko i kółeczko :-)

Niedziela, 22 kwietnia 2012 Kategoria Teren, Okolice Tczewa, Kociewie, >100 km
Km: 121.37 Km teren: 60.00 Czas: 06:20 km/h: 19.16
Pr. maks.: 45.40 Temperatura: 20.0°C HRmax: 153153 ( 85%) HRavg 117( 65%)
Kalorie: 4070kcal Podjazdy: 942m Sprzęt: Tranquill Aktywność: Jazda na rowerze
Wybraliśmy się z Adamem na parę godzin w okolice Tczewa. Plany się krystalizowały do godz. 7.00, ale jak już się zebraliśmy to żwawo ok. 9.00 ruszyliśmy w drogę. Początkowo w kierunku Turza. Nie wiedziałem wtedy jeszcze dlaczego, ale strasznie cierpiałem - przez pierwszą godzinę jazdy najchętniej usiadłbym przy rowerze, a nie na nim jeździł. Było mi naprawdę ciężko, nawet na ulubionych moich leśnych ścieżkach...
Nieco poprawił mi się nastrój, gdy dojechaliśmy do Turza i tu przywitał nas dostojnie kroczący bociek.
Co by tu schrupać... © Magic

W Turzu zrobiliśmy sobie dłuższą przerwę i ruszyliśmy dalej, najpierw do Boroszewa, żeby w niezawodnym, zawsze otwartym sklepie, zrobić zapasy na drogę, a dalej przez Obozin do Bolesławowa.
W Boroszewie podjęłem zbawienną decyzję, żeby zdjąć bluzę i jechać w samej koszulce - okazało się, że do tej pory tak się męczyłem z prostego powodu - było mi za gorąco. Chłodny wiatr chłodził głowę, ale cała reszta, ubrana na czarno, była po prostu przegrzana. Od tej pory jechało mi się zdecydowanie lepiej :-)
Obozin shopping center :-) © Magic

Po zakupach w Boroszewie nie zatrzymywaliśmy się już w "shopping center'ze" w Obozinie, choć nie mogliśmy sobie odpuścić uwiecznienia tego reprezentacyjnego miejsca. Zatrzymaliśmy się za to na chwilkę w Bolesławowie, żeby obejrzeć z kilku stron tamtejszą dawną gorzelnię.
Dawna gorzelnia w Bolesławowie © Magic

Po zwiedzeniu gorzelni i okazałej stajni ruszyliśmy w kierunku Kamierowa. Początkowo przetestowaliśmy kawałek ścieżki wiodącej w miejscu dawnego toru kolejowego, ale szybko z niej zrezygnowaliśmy - nie nadaje się do turystycznej jazdy rowerem (choć dobra jest dla rowerzystów lubiących wyzwania :-)).
Przeprawa nasypem kolejowym pomiędzy Kamierowem a Mirowem © Magic

Teraz kierowaliśmy się już do Pszczółek, przez Sobowidz, żeby zapoznać się z tamtejszą intrygującą ścieżką rowerową widzianą wiele razy z samochodu. Ścieżka zaczyna się dopiero w Żelisławkach i ma zaledwie ok. 3 km. Jest częścią dumnie zwanego Szlaku Cysterskiego. Tuż przed wjazdem na ścieżkę zatrzymujemy się jeszcze przed pałacykiem i sklepem "Pod kasztanem" - tu przez chwilę poszukujemy owego "kasztana".
Pałacyk w Żelisławkach © Magic

Szkoda, że ścieżka nie jest poprowadzona dalej w kierunku Sobowidza (i jeszcze dalej) - dawny nasyp kolejowy tylko czeka, żeby być w odpowiedni sposób wykorzystanym.
Początek ścieżki rowerowej w Pszczółkach © Magic

W Pszczółkach Adam proponuje, żeby do Tczewa wrócić czerwonym szlakiem - tak robimy. Po krótkim kluczeniu w Pszczółkach ruszamy w kierunku Wisły. Drobne problemy zaczynają się w Krzywym Kole, gdy skręcamy na południe i zaczynamy jechać prosto pod wiatr, ale jedziemy. Zatrzymujemy się tylko na chwilę na wale przeciwpowodziowym, żeby spojrzeć, co się dookoła dzieje.
Jasność ogarnęła Tczew © Magic

Po dojechaniu do Tczewa Adam udaje się na myjnię, a ja na budowę, tzn. muszę wykręcić jeszcze jedno "kółeczko". Opis dotychczasowego przejazdu możecie znaleźć też tu u Adama.
Tym razem ruszam jedzie mi się dużo lepiej niż rano. Jadę przez Lubiszewo i Goszyn. Wypróbowuję też nową drogę za Małżewem. Tam robię krótki foto-postój zafascynowany krajobrazem.
Paryż - Dakar - Małżewo :-) © Magic

Tutaj był pług olbrzym © Magic

Z Turza jadę przez Boroszewo do Jez. Zduńskiego. Tutaj też funduję sobie krótki przyrodniczy przystanek.
Jezioro Zduńskie © Magic

Za jeziorem jadę coraz szybciej - chcę zdążyć przed zachodem do Rokitek, gdzie, przy stawach, siadam na dłużej poobserwować latające tu kilka błotniaków. Nie udaje mi się ich dobrze sfotografować, ale za to "łapię" inne bawiące się ptaki.
Tu jestem! © Magic

Po około pół godziny uciekam, bo robi się naprawdę chłodno.

Kółko:


Kółeczko:

Znów do Wdy...

Sobota, 14 kwietnia 2012 Kategoria Kociewie, Wda, Teren, >100 km, Bory Tucholskie
Km: 124.94 Km teren: 93.00 Czas: 07:15 km/h: 17.23
Pr. maks.: 42.70 Temperatura: 8.0°C HRmax: 167167 ( 92%) HRavg 131( 72%)
Kalorie: 5430kcal Podjazdy: 904m Sprzęt: Tranquill Aktywność: Jazda na rowerze
Urocze miejsca nad Wdą - po to, żeby je znów zobaczyć konkretnie się dziś "nakręciłem". Ale po kolei...
Miejsce nazwane przeze mnie "Cudo" (Wda) © Magic


Wreszcie wolna (od innych zajęć) sobota! W piątek wieczorem zdecydowałem, że tym razem się "skatuję" rowerowo. No i udało się :-)
Miał być wyjazd do Murowanej Gośliny, ale nie wypalił i trzeba było coś innego wymyśleć. Do piątku nie miałem planu, ale zauważyłem na RWM, że jest wycieczka do Wdy. A Wda jak to Wda - bardzo mnie ciągnie do siebie. Więc decyzja nie była trudna.
Dołączyłem do dwuosobowej ekipy (Padre i Zbychu) w pociągu, którym dojechaliśmy do Warlubia.
Galeria Kociewska już prawie gotowa © Magic

Z Warlubia ruszamy czerwonym szlakiem w kierunku Wdy. Początkowo parę kilometrów asfaltem do Bąkowskiego Młyna.
Ekipa przy Bąkowskim Młynie © Magic

Od Bąkowskiego młyna jedziemy już lasem i leśnymi drogami (cały czas czerwonym szlakiem wzdłuż Mątawy). Pierwszy odcinek nieco zniechęca, cały czas kopiemy się w piachu, ale po chwili droga się znacznie poprawia i możemy już spokojnie pędzić dalej.
Wyjechaliśmy na tyle wcześnie, że jeszcze przed Wdą kilkukrotnie napotkaliśmy dość duże stada saren i pokaźnych jeleni - czułem się jakby prowadziły nas przez las biegnąć równolegle do naszego szlaku.
Tu na polanie wypatrzyliśmy pierwsze większe zwierzaki - żurawie © Magic

W Lipinkach robimy pierwszy dłuższy postój na zakupy i posiłek.
Lipinki witają nas wozem konnym © Magic

Ekipa przed kościołem w Lipinkach © Magic

W Lipinkach zauważam jeszcze coś, co mnie zafascynowało - reklama firmy, która montowała okna zanim jeszcze powstała - to się nazywa tradycja! :-)
Zwracam uwagę na napis "10 lat tradycji" - okno (i budynek) mają na pewno więcej lat :-)
Okna z tradycjami :-) © Magic

Z Lipinek jedziemy dalej czerwonym szlakiem aż do Starej Rzeki, gdzie witamy się z Wdą. Po drodze mijamy jeszcze rezerwaty Miedzno i Brzęki.
Koło rezerwatu Miedzno © Magic

Przywitanie z Wdą w Starej Rzece © Magic

W Starej Rzece "przeskakujemy" z czerwonego na żółty szlak, którym jedziemy wzdłuż Wdy w górę rzeki. 3 kilometry dalej robimy drugi dłuższy postój, aby się posilić i w spokoju popodziwiać piękno Wdy. Miejsce to nazwałem kiedyś "Cudo" - nieco więcej o nim można poczytać tu.
Podziwiamy piękno Wdy © Magic

Po odpoczynku jedziemy dalej wzdłuż Wdy. Teraz kierujemy się do rezerwatu Krzywe Koło Pętli Wdy. Chcemy dostać się do zakola Wdy. Niestety, niepotrzebnie przejeżdżamy na drugą stronę rzeki w Błędnie i dojeżdżamy do zakola od jego zewnętrznej strony. Ale i tu jest pięknie.
Drogowskaz w Borach Tucholskich © Magic

Rezerwat Krzywe Koło Pętli Wdy © Magic

Bobry tu były... © Magic

Rower kontempluje nad Wdą © Magic

Jeździmy jeszcze trochę wzdłuż Wdy szukając kolejnych zakoli i wreszcie po przejechaniu około 60 kilometrów dojeżdżamy do miejsca zwanego Szlaga Młyn, gdzie kończy się nasza wspólna jazda. Stąd Padre i Zbychu ruszają w kierunku Smętowa a ja "ciągnę" dalej do Wdy i później "na Tczew".
Jeszcze przed Wdą zatrzymuję się w dwóch ciekawych miejscach: na parkingu nad Wdą oraz przy Wdeckim Młynie, gdzie znajduje się duże pole namiotowe przygotowane dla płynących Wdą kajakarzy.
Wda koło jeziora Jelonek © Magic

Wdecki Młyn © Magic

Wiosna nieśmiało się budzi - pierwsze przylaszczki © Magic

Z Wdeckiego Młyna miałem jechać do Wdy i później w kierunku Grabowa do zielonego szlaku, którym przez Pelplin chciałem dojechać do Tczewa. Tymczasem we Wdeckim Młynie natrafiłem na inny zielony szlak - rowerowy Szlak Jeziorny, który przez Lubichowo i Starogard Gd. prowadzi do Szpęgawska i dalej Skarszew. Skorzystałem więc z tej okazji, żeby zapoznać się ze szlakiem, który często widuję w okolicach Jez. Zduńskiego. Niestety, jak się później okazało, nie był to najlepszy wybór...
Po sesji zdjęciowej we Wdeckim Młynie jadę już bezpośrednio do Wdy. Za Wdą szlak prowadzi jeszcze chwilę lasem (ten odcinek jest OK), ale od Wilczych Błot zaczyna się męka - szlak prowadzi teraz w większości szutrowymi drogami, na których na zmianę bardzo przeszkadzają albo piach albo twarda "tarka", której strasznie nie lubię. Na dodatek robi się chłodniej i wzmaga się nieprzychylny wiatr. Dobrze, że słońce nie zawodzi.
Jestem (moje ręce) tak zmęczony jazdą po "tarce", że rzadziej teraz zatrzymuje się na zdjęcia chcąc jak najszybciej mieć to za sobą. Pierwsze miejsce, które mnie zaintrygowało, to odcinek drogi koło Jeziora Sumińskiego, gdzie stoją monumentalne poprzycinane drzewa (a właściwie "łyse" pnie) - nie wiem czemu ten widok skojarzył mi się z niedawno widzianym filmem "Starcie Tytanów" :-)
Starcie Tytanów - droga koło Szteklina © Magic

Chwilę później dojeżdżam do Sumina. Tu zauważam ładną panoramę z gniazdem bocianim na pierwszym planie. Jak się okazuje po dłuższej obserwacji jest to sztuczny bocian - parę minut czekałem aż się ruszy, a on, skubany, ani drgnął! :-)
Panorama Sumina © Magic

Nieco jestem zaskoczony, że szlak nie prowadzi przez Wirty i okolice jez. Borzechowskiego. W końcu ze Szteklina do Wirtów jest ok. 2 km w linii prostej, ale cóż... Jadę dalej... Niedaleko już do Starogardu. Miasto przejeżdżam "na azymut" - tu oznaczenie szlaku jest dużo gorsze niż wcześniej i parę razy go gubię, ale tylko na chwilkę.
Za Starogardem droga na Rywałd - dawno nie widziałem tak połatanego asfaltu.
Na szczęście to tylko 3 km... Z Rywałdu jadę ostatni odcinek zielonym szlakiem do Szpęgawska, a później kieruję się już na Wędkowy i standardowym moim szlakiem do Tczewa. Po drodze robię jeszcze kilka fotek m.in. domu w Zwierzynku - zawsze jak tam jestem jest już po zachodzie a tym razem udało mi się tam zajechać w dobrym momencie więc wykorzystałem tę okazję.
Chatka koło Zwierzynka © Magic

I jeszcze ostatnie zdjęcie koło Rokitek - to też skojarzyło mi się z tytułem filmu "Przeminęło z wiatrem" :-)
Przeminęło z wiatrem - widok na Rokitki © Magic

Teraz już naprawdę pędzę do domu, bo zrobiło się przejmująco chłodno - potrzebna mi gorąca kąpiel i gorąca herbatka (wreszcie!).

Kwiecień plecień - od lata do śnieżycy... (Otomin - Wieżyca - Tczew)

Niedziela, 1 kwietnia 2012 Kategoria >100 km, Kaszuby, Teren
Km: 106.44 Km teren: 50.00 Czas: 05:48 km/h: 18.35
Pr. maks.: 48.50 Temperatura: 4.0°C HRmax: 172172 ( 95%) HRavg 138( 76%)
Kalorie: 4898kcal Podjazdy: 1146m Sprzęt: Tranquill Aktywność: Jazda na rowerze
Opis w trakcie tworzenia - wkrótce c.d. :-)

Stało się - pierwsza "setka" w tym roku!

Niedzielnym porankiem wyruszam z Otomina w kierunku Wieżycy. Nie wiem, czy dojadę, ale spróbuję. Już na pierwszej prostej zdecydowanie odczuwam chłód polarnego powietrza - mrozi aż miło! Na szczęście, w odróżnieniu od wczorajszego dnia, świeci słońce i zachęca do jazdy.
Nad jeziorem dojeżdżam do czekających już Adama i Turysty. Pierwszą część dnia będziemy jechać razem czarnym szlakiem w kierunku nowego mostku na Raduni.
Turysta i Adam nad Jez. Otomińskim © Magic

Jezioro Otomińskie © Magic

Turysta na szlaku © Magic

Adam na szlaku © Magic

Trasa jest dość dobra choć momentami zdarzają się kawałki przykryte warstwą wczoraj spadłego śniegu. Na szczęście nie ma dużego błota aż do samego zjazdu do Raduni. Tu, niestety, jakiś ciągnik tak rozjeździł zjazd, że nikomu z nas nie udaje się go zjechać...
Dojazd do Raduni © Magic

Po drodze słyszymy odgłosy bliskich wystrzałów - niemal każdym razem w tym miejscu je słychać i zawsze zastanawiam się, czy przypadkiem nie wjadę jakiemuś zagubionemu myśliwemu na linię strzału :-)
Humor poprawia nam się zdecydowanie gdy dojeżdżamy do Raduni i ukazuje się naszym oczom odnowiony mostek na rzece - trzeba przyznać, że teraz jest to prawdziwy most na którym nie trzeba obawiać się niespodziewanej kąpieli.
Nowy mostek na Raduni © Magic

Po krótkiej sesji fotograficznej ruszamy dalej. Chwilę później mamy kolejną sesję, tym razem na bardzo przyzwoitym podjeździe, z którym po kolei "walczymy" :-)
Podjazd koło Widlina © Magic

Po pokonaniu podjazdu, dużo spokojniejszą drogą dojeżdżamy do Starej Piły, gdzie nasze trasy się rozchodzą - Adam i Turysta wracają w kierunku Gdańska a ja jadę na zachód mając w głowie nieśmiały plan dojechania do Wieżycy.
Opis przejechanej już części trasy możecie znaleźć na bikelogach Adama i Turysty.

Chwilę po pożegnaniu z chłopakami natrafiam na pierwszy na świecie prototyp latającego samochodu. Widać po nim, że poddawany jest dość poważnym testom wytrzymałościowymm ;-)
Latający Mercedes :-) © Magic

Po dokładnym przyjrzeniu się temu niespotykanemu wehikułowi kieruję się w stronę Babiego Dołu i Jaru Raduni. Coraz częściej mam przed sobą prawdziwie zimowe panoramy lub zjawiska typu "z lewej zima, z prawej wiosna". Muszę przyznać, że jest to dość ciekawe odczucie.
Jadę dalej i docieram do Babiego Dołu. Stąd kieruję się bezpośrednio w kierunku jaru. Już w Babim Dole mam problem "w prawo czy w lewo", ale to jeszcze nic. Jadę ostatecznie w prawo i docieram do mostu na Raduni. Zaraz za mostem, po lewej stronie, jest kilkunastometrowa skarpa na którą prowadzi niebieski szlak pieszy. Nie wiem, co mnie znów podkusiło, ale zdecydowałem się jechać dalej tym szlakiem. Problemy zaczęły się już na podejściu, którego nawet piechotą nie byłem w stanie bezproblemowo pokonać. W końcu, po kilku błotnych ślizgach z rowerem, staję na górze - pierwszy sukces! Próbuje jechać, ale samozaparcia starcza mi zaledwie na kilkadziesiąt metrów - krzaki, śnieg, gałęzie i korzenie powodują, że kolejne kilkaset metrów muszę przedzierać się ponad pół godziny piechotą...
Zimowy szlak pieszy nad Jarem Raduni © Magic

Cierpię ja, cierpi też rower zaczepiany co chwilę przez porastające szlak krzaczki i drzewka oraz leżący śnieg. Trudność potęguje brak okularów, które zepsuły się na początku dzisiejszej jazdy.
Zima mocno trzyma! © Magic

Mój nowy plan: Byle do kładki!
No i docieram do tej kładki... Fakt ten wcale nie podnosi mnie na duchu a wręcz przeciwnie - okazuje się, że kładka co prawda jest (i to nawet podwójna), ale ja za nic na nią dziś nie wejdę... Katastrofa! I co teraz?
Kładka na Raduni © Magic

Jar Raduni © Magic

Ostatecznie przedzieram się starym szlakiem w kierunku najbliższej leśnej drogi, na której wreszcie mogę znów popędzić rowerem.
Mijam stację Babi Dół - nie wiedziałem, że jest po tej stronie rzeki - i dalej kieruję się najbliższą drogą przez Kiełpino i Goręczyno w kierunku Wieżycy. Chciałem pojechać przez Ostrzyce, ale straciłem tak dużo czasu w Jarze Raduni, że musiałem znacznie przyspieszyć.
Pierwsze widoki z Wieżycą w tle © Magic

Po przedarciu się bardzo błotnistą drogą za Rątami i przejechaniu miejscowości Wieżyca rozpoczyna się kulminacja dzisiejszego dnia - ok. 130-metrowy podjazd na szczyt. Początkowo asfaltem, a później ostatnie 60 m do góry po leśnej ścieżce zasypanej śniegiem. Po śladach widzę, że jechały tędy już dziś dwa rowery, ale ślady wskazują, że raczej w dół.
Wjazd na Wieżycę © Magic

Ostatecznie docieram na szczyt bez większych problemów. Chciałem się tu nieco posilić, ale okazało się, że w stojącym tu "kiosku" nie mają ani napojów ani nawet batoników.
Na szczycie Wieżycy © Magic

Odpoczywając zauważam, że nadciągają niepokojące czarne chmury - od tego momentu przez ponad godzinę będę przed nimi uciekał.
Zjeżdżam szybko ze szczytu i kieruję się leśną drogą w kierunku Drozdowa i Piotrowa. Za Drozdowem zauważam tuż przy drodze dwie sarenki - stoją i jak gdyby nigdy nic tylko przyglądają się ciekawie przejeżdżającemu kolarzowi. Było to bardzo sympatyczne spotkanie - chyba nigdy sarna nie stała tak blisko ode mnie :-)
W Piotrowie zauważam natomiast strumyk, który okazuje się być początkiem rzeki Wierzycy (pisanej, nie wiem czemu, inaczej niż góra spod której wypływa). Żal patrzeć jak zaśmiecona jest ta "rzeka" na początku swojego biegu...
Wierzyca - początek w Piotrowie © Magic

Z Piotrowa kieruję się na Grabowo, Nową Karczmę, Wysin - chcę uniknąć tym razem standardowej drogi przez Przywidz. Zaraz za Wysinem dogania mnie czarna (a właściwie szara) chmura - najpierw zaczyna mocno wiać (na szczęście w plecy), a chwilę później zaczyna się prawdziwa śnieżyca. Jestem bliski wezwania "pojazdu technicznego", ale śnieżyca po kilku minutach przechodzi równie szybko jak przyszła. Od tej pory jedynie lekko prószy śnieg (z jednym chwilowym wyjątkiem, gdy znów dało przez chwilę czadu).
Prószy śnieg koło Pawłowa © Magic

Po drodze jestem świadkiem ciekawej konwersacji właścicielki psa, który na mnie naskoczył (niegroźnie), z samym pieskiem. Pani, bardzo groźnym tonem, zwróciła się do psa takimi słowami: "Fafik! Fafik! Bo dam w ryj!" Muszę przyznać, że pies bez potrzeby dodatkowych wyjaśnien zrozumiał doskonale ten przekaz :-)
Przed Pawłowem zauważam, że mój "podjazdomierz" wskazuje już ponad 1000 m podjazdów - a mówią, że góry są tylko w górach :-) Chciałem to jakoś uczcić, ale, że czas gonił coraz bardziej napiłem się tylko nieco z bidonu i popędziłem dalej - od Pawłowa właściwie już tylko asfaltami bez większych postojów.
Zatrzymałem się jedynie jeszcze przy poniższym ciekawym znaku. Przyszły mi przy nim dwa pytania do głowy:
1. Jaki kierowca będzie w stanie to wszystko przeczytać?
2. Czy jest firma, której ten znak dotyczy? :-)
Zakaz w Sobowidzu © Magic

Ostatecznie dojeżdżam do domu jeszcze przed zmrokiem, co jest dużym sukcesem!

Trasa przejazdu:

Żuławy Wkoło + dodatki :-)

Sobota, 24 września 2011 Kategoria >100 km, Kociewie, Krajoznawczo, Maraton, Okolice Tczewa, Polska, Spręż :-), Żuławy
Km: 178.15 Km teren: 0.00 Czas: 06:20 km/h: 28.13
Pr. maks.: 44.20 Temperatura: 16.0°C HRmax: 177177 ( 98%) HRavg 150( 83%)
Kalorie: 5700kcal Podjazdy: 130m Sprzęt: Penny - rower żony :-) Aktywność: Jazda na rowerze
Wreszcie nastąpił ten dzień, kiedy trzeba było przejechać 170 km. Na starcie pojawiłem się tuż po 9.00 (chciałem się nieco wyspać po wczorajszym bardzo późnym powrocie ze Śląska) i nie załapałem się do grupy w której startowali Adam i Turysta. Moja grupa wystartowała dopiero 20 minut później, więc musiałem się sprężyć, żeby być w stanie dojść chłopaków na trasie. Rozpocząłem więc ostro z Tczewa (jak się później okazało za ostro) - przez pierwsze ponad 10 km jechałem samotnie uciekając reszcie grupy. Niestety, wbrew prognozom sprzed paru dni wiatr był dziś mocny (przez 80% trasy wiał z boku i bardzo utrudniał jazdę) i ostatecznie zdecydowałem nieco odpuścić - w końcu w grupie raźniej :-). Dogoniło mnie pięciu kolarzy na rowerach szosowych (jedynie ja w tej grupie miałem rower trekingowy) i jechaliśmy w takiej grupce prawie do promu w Świbnie. Parę kilometrów wcześniej wyprzedziliśmy Adama ze znajomymi a na rozkopanym przejeździe nad Martwą Wisłą udało mi się odskoczyć na kiepskiej nawierzchni kolarzom i samotnie dojechałem do przeprawy promowej. Niestety prom parę minut wcześniej odpłynął i musiałem poczekać kilkanaście minut na kolejny. W międzyczasie dojechał Adam ze znajomymi i przepłynęliśmy razem promem. Do tego miejsca miałem przejechane prawie 40 km i średnią 32,3 km/h.
Na promie w Świbnie © Magic

Po dopłynięciu promu na drugi brzeg ruszyłem ostro dalej. Pierwszą niespodzianką były konie biegające po ulicy w Mikoszewie. Jeden z nich nawet towarzyszył mi przez kilkadziesiąt metrów :-) Ktoś się musiał pewnie później nachodzić, żeby je wszystkie pozbierać...
Odcinek do Nowego Stawu (70 km) to był jedyny dziś fragment, gdzie zdarzały się dłuższe odcinki z wiatrem i tam można było popędzić prawie do 40 km/h. No ale chwilę później wiatr, wiatr, wiatr. W Ostaszewie był pierwszy prawdziwy bufet, ale z powodu dożynek było też tam takie zamieszanie, że w ogóle go nie zauważyłem i popędziłem dalej. Później przez ok. 10 km zabrałem się z dwoma innymi zawodnikami. Tu zacząłem już odczuwać słabość spowodowaną za szybkim przejechaniem pierwszego odcinka i nie byłem w stanie dawać zbyt mocnych zmian.
Aby poprawić sytuację zatrzymałem się w bufecie w Nowym Stawie. Okazało się, że jest tu też Turysta z kolegami. Turystę ostatnio widziałem chyba w podstawówce, a może nieco później :-) Było to bardzo szczęśliwe spotkanie - dzięki temu, że dogoniłem chłopaków mogłem później jechać w grupce do samej mety, a przyznam, że byli bardzo mocni - przez kolejne 90 km byłem jedynie w stanie dać kilka i to słabych zmian, a oni ciągnęli ostro do przodu, co bardzo pomagało utrzymać dobre tempo - sam bym na pewno nie utrzymał średniej powyżej 30 km/h na całej trasie.
Bufet w Nowym Stawie - ekipa w komplecie © Magic

Po wyruszeniu z Nowego Stawu zatrzymywaliśmy się jeszcze w Ryjewie (bufet z wyśmienitym ryżem z jabłkami), Białej Górze (śluza na Nogacie) oraz Miłoradzu (bufet z wieloma wyśmienitymi rzeczami :-)).
Rusałki - przemiłe gospodynie bufetu w Ryjewie © Magic

Postój przy śluzie na Nogacie w Białej Górze © Magic

Bufet w Miłoradzu - nie wiadomo co lepsze :-) © Magic

Druga część trasy była cięższa z powodu częstej jazdy pod wiatr a także dużo gorszej nawierzchni. Tu wytrzęsło nas najbardziej za Ryjewem, przed Miłoradzem oraz za Starą Wisłą. Tu był też najbardziej niebezpieczny odcinek drogą 55 z mnóstwem samochodów.
Ostatecznie dojechałem na metę z Turystą, który ostro ciągnął aż do mety.
Całkowity czas przejazdu 7 godz. 15 min., czas netto (bez oczekiwania na prom oraz bufetów) 5 godz. 23 min. 24 s, a dystans zarejestrowany przez licznik 163,77 km (średnia z jazdy 30,4 km/h).
Prawie bym zapomniał - w sumie przejechałem dziś 178 km, co jest moją nową życiówką! :-)
Poniżej linki do opowieści kolegów z imprezy:
- Opowieść Turysty
- Opowieść Adama
- Opowieść Sirmicha
- Opowieść Marchosa

kategorie bloga

Moje rowery

Bielik 1662 km
Tranquill 11764 km
Penny - rower żony :-) 1425 km
Rower taty 1251 km
Inne rowery, taki np. Jaguar :-) 177 km
Trenażer 500 km
Ferrari 3169 km
Kajak 85 km

szukaj

archiwum